City of Angels.

Na mijn eerste heftige nacht was dit dan vandaag mijn eerste echte dag in Los Angeles. Na 2 weken in 3 verschillende tijdzones te hebben geleefd kwam dan eindelijk een keer mijn jetlag opzetten. Misschien waren het de zenuwen of was ik gewoon echt niet meer moe. Maar om 2 uur 's nachts was het dan al helaas gedaan met mijn schoonheidsslaapje.

But today it was my big day! Let's make some friends and be the tourist I always wanted to be. Om half 9 werden we in alle vroegte verwacht op school voor onze eerste kennismaking met alle nieuwe studenten. Na een uitgebreide instructie over wat we vooral níet mogen was het tijd om de omgeving te verkennen. In een ordinaire partybus werden we rondgereden naar de eerste bestemming 'Santa Monica'. Santa Monica is ongeveer 45 minuten van school af en ligt gelegen aan het strand. Prima plekje om mee te beginnen dus. We hadden 3 uur de tijd om Santa Monica te "ontdekken" en we zijn gelijk maar naar de bekendste plek gegaan, namelijk de 'Santa Monica Pier'. Dit is precies zo'n pier die je ziet in Amerikaanse films met een reuzenrad, draaimolen, achtbaan noem het maar op. Aan het eind van de pier werd een videoclip opgenomen. Midden in de mensenmassa, alsof het normaal was. Ik moet zeggen ik ken de band niet maar het was een nieuw upcoming jongensbandje net zoiets als One Direction. Na de pier op en af gelopen te hebben hoorde we dat er een lange winkelstraat waar leuke winkeltjes te vinden waren. En waar kan je me beter achterlaten dan daar? Dus na snelle lunch bij een franse lunchroom kon ik er dan ook weer tegenaan. Helaas werd de pret al snel onderbroken toen ik me bedacht dat ik zonder pinpas nergens ben. Dus werd het voor alleen maar kijken en vooral niet kopen. Time flies when you're having fun en we alweer verwacht om naar de volgende bestemming te gaan; Venice Beach. Totaal iets anders dan 'Santa Monica' maar wel net zo leuk. Het was een soort grote boulevard met de bekende toeristenwinkels. En tussen de winkels en het strand stonden dan verschillende kraampjes van mensen die er schilderijen verkochten of andere zelfgemaakte spulletjes. Van het begin tot aan het eind keek ik toch stiekem mijn ogen uit. Er was bijvoorbeeld een meisje van een jaar of 25 die naast de prullenbak zat met een bordje in haar hand waar op stond geschreven dat je je eten niet weg mocht gooien maar dat aan haar moest geven. Of nog erger dat er gewoon zwervers schaamteloos aan het graaien waren in de prullenbak. Naast de hele arme mensen waren er ook genoeg andere dingen die me interesseerde. Zo waren er natuurlijk de typische skaterboys die flink aan het stunten waren met hun fiets of skateboard en anders wel met hun skeelers. Ja ik kon me hier ook weer prima vermaken.

Aan alles komt een eind dus ook aan deze introductie dag. Morgen begint mijn echte leven weer en mag ik na ruim 2 weken weer eens mijn schoolboeken openen. Moet trouwens wel eerlijk toegeven dat ik denk ik vandaag al meer engels heb gesproken dan ik in mijn hele Miami carrière. Dus dat is een goed teken, misschien wordt het dan nog wel wat met mijn engels..

Liefs,