Work work work work work.

Aan alles komt een eind en zo ook aan ons avontuur in Melbourne. Hannah is voor 3 weken terug naar Nederland en Mart reist zijn grote liefde achterna in Zurich. Ik moest dus eens gaan beslissen wat mijn plannen waren. Ik moet trouwens ook bekennen dat ik wel een beetje klaar ben om de keukenprinses uit te hangen en dat het vroege opstaan wel een beetje zijn tol eist. Tijd voor verandering dus!
De eerst volgende bestemming die gepland staat is Sydney. Met oud en nieuw had ik al een kijkje genomen en moet zeggen dat ik mezelf hier wel zie wonen, een drukke bruisende stad, waar genoeg te doen is. Koffertje is weer gepakt en op naar Sydney.

Het leven van een backpacker gaat helaas niet altijd over rozen. Doordat ik verplichte vakantie kreeg van mijn werk zit ik een beetje krap bij kas en door een dure reparatie aan mijn auto ben ik eerder gezegd helemaal blut. Het is dus nogal een sprong in het diepe om zonder geld naar Sydney te gaan. Ik had uiteraard ook nog 2 weken langer kunnen werken in Melbourne maar hé daar is natuurlijk niks avontuurlijks aan.
Om te zorgen dat ik niet gelijk mijn laatste dollars uitgaf aan een slaapplek ben ik de eerste paar dagen gaan couchsurfen. In ruil voor een zelf gekookte maaltijd heb ik een paar dagen een dak boven mijn hoofd. Om te zorgen dat er weer geld binnenkomt is mijn eerste prioriteit in Sydney een baan. Gewapend met een stapels cv’s liep ik alle mogelijke horeca maar naar binnen. Én met succes, na een dag lang rondlopen had ik een trial en een job interview in mijn pocket!

Mijn eerste trial had ik al gelijk de volgende dag bij een Italiaans restaurant, Macchiato, midden in de stad. Ondanks dat ik ruim 9 jaar ervaring heb in de horeca was ik toch redelijk nerveus. Maar er zit maar 1 ding op en dat is mijn beste beentje voorzetten en keep on smiling. Na 3 uurtjes werk had ik al mijn horeca skills uit de kast gehaald en het heeft zijn vruchten afgeworpen, Lisa Jonas heeft weer een baan! Nu ik eindelijk weer kan ademhalen omdat er geld binnenstroomt wordt het tijd om een nieuw onderkomen te zoeken. Deze keer waan ik me als een echte backpacker in een hostel. Ik heb hier en daar wel een keertje een nachtje in een hostel geslapen en dan was ik meestal ook wel blij dat het maar voor 1 nachtje was, maar echt wonen? Ik vind mezelf geen prinses op de erwt maar dit is wel een heuse aanpassing. Kamers delen met 9 andere, de douche en toilet met het hele hostel en wat dacht je van de kakkerlakken en bedbugs? Ik zal er toch maar aan moeten geloven.
Gelukkig is er genoeg aanbod qua hostels, eigenlijk ook wel een beetje teveel want ik zie door de bomen het bos niet meer. Om het kaf van het koren te scheiden ga ik zelf maar op onderzoek uit waar ik mezelf wel zie wonen. Na een aantal hostels te hebben geïnspecteerd kom ik bij de laatste aan in het rijtje, Chili Blue. Ook hier loop ik naar binnen en zodra ik de keukendeur open, staat Merel Kroot daar ineens. Allebei totaal verbaasd en misschien ook wel lichtelijk in shock omdat ik die niet aan zag komen. Ik wist wel dat Fleur en Merel in Sydney zouden zitten maar waar daar had ik geen idee van. Nadat Merel mijn een kleine tour heeft gegeven door het hostel besloot ik maar om in ieder geval vast 1 nacht te boeken hier. Chili blue was niet mijn eerste keus maar in ieder geval wel fijn om weer een bekend gezicht te zien. Na eenmaal ingecheckt te hebben bleek ik dat ook de kamer deelde met de zusjes Kroot, dus het zal vast wel gezellig worden.
Mijn eerste nacht was nog zo slecht niet bevallen en misschien ben ik ook een beetje liever lui ben dan moe heb ik voor het gemak maar gewoon mijn verblijf verlengd dus dit wordt mijn “thuis” voor de komende maanden.

Na een beetje gesetteld te zijn in Sydney, het geld langzaam weer binnenstroomt en het nieuwe er wel weer een beetje vanaf is, kom je al redelijk snel weer in het dagelijks leven. Ondanks dat ik 6 dagen in de week werk probeer ik toch nog steeds wel een beetje de toerist uit te hangen. Zo struin ik niet alleen Sydney af, ook heb ik al een bezoekje gewaagd aan de wereldberoemde Blue Mountains met de welbekende ‘Three Sisters’ en een duik genomen in de figure 8 pools om toch nog dat beetje natuurmens in mij naar boven te halen. Niet alleen de natuur weet me keer op keer te boeien, zelfs iedere kaola en andere Australische dieren weet ik vast te leggen op mijn camera. Omdat ze in het wild in Sydney lastig te vinden zijn heb ik uiteraard ook een bezoekje gebracht aan de dierentuin en een sealife sanctuary waar alle gewonde zee dieren worden opgevangen.
Het zijn dus eigenlijk wel een klein beetje dingetjes die ik thuis misschien ook wel zou doen, al is een koala vastleggen iets lastiger thuis. Misschien was dat ook wel de reden dat de tijd vloog! Na ruim 4 maanden Sydney was het toch echt tijd om weer afscheid te nemen. Ik heb namelijk nog heel de East Coast voor de boeg en wil ook graag de tijd nemen om Moenja en Hannah op te zoeken in de Gold Coast. Ik heb dus nog genoeg dingen te doen voordat ik weer definitief naar huis ga. Ook in Sydney heb ik trouwens nog genoeg dingen te doen voordat ik het verlaat. Na 4 maanden hard werken neem ik een weekje vrij om alle hoogtepunten van Sydney nog eens te zien. Alle clubs en bars kwamen uiteraard nog aan bod, de vele coastal walks werden nog een keertje bewandeld en niet te vergeten werden de golven in Bondi beach ook nog aangetikt.
Ik kan nu wel zeggen dat ik klaar ben om Sydney te verlaten. Samen met Fleur hebben we al onze spullen in de achterbak gegooid en reden we samen door naar Byron Bay waar ik Hannah en Moenja eindelijk weer zou zien.

Het is zo fijn om na zo’n lange tijd eindelijk weer in een rustig dorpje te zijn, dan merk je pas echt hoe druk Sydney wel niet is. Je gelooft het of niet maar ik was echt toe aan een vakantie, voeg daar Moenja en Hannah en toe en het kan eigenlijk al niet meer fout gaan. Waar Byron Bay vooral om bekend staat zijn misschien wel de hippies en de relaxte sfeer. Maar ik moet bekennen dat ik bizar weinig hippies heb gezien maar des ondanks is het een hele fijn plek om te chillen. Zo hebben we uiteraard onze kleur bij gewerkt en hebben we een bezoekje gewaagd aan de vuurtoren, waar als je geluk hebt dolfijnen kan spotten in de zee. Wat misschien minder bekend is dan de vuurtoren is ook het ‘Tea tree lake’ in Byron zeker een bezoekje waard. Het water kleurt door de tea tree bladeren rood/ bruin en door simpelweg een dip in het water geeft het een ontsmettende en reinigende werking op je huid, wat wil je nog meer?

Na onverwachts 4 maanden Sydney en een paar dagen Byron is het tijd om afscheid te nemen van onze Fleur Kroot. Ik kan je nu alvast vertellen dat ik je zeker ga missen en er al naar uit kijk om je in Nederland weer te zien!
Gelukkig hoef ik nog geen afscheid te nemen van Hannah en Moenja, want onze trip gaat samen verder naar de Gold Coast waar Moenja al een aantal maanden woont met haar Ozzieboy, Manny en zijn Nederlandse moeder Gerlinda.
Om me optimaal voor te kunnen bereiden aan mijn laatste “trip” neem ik 3 weken de tijd om uit te rusten, te chillen, bij te kletsen en genieten van alle luxe van een huis. Hostellife is me zeker niet slecht bevallen maar wat is het toch o zo fijn om een eigen kamer te hebben na een jaar! Maar wat misschien nog fijner is, is om hier te zijn met mijn beste vriendinnen. Moenja is zowaar mijn personal tourguide is geworden, en ze neemt me mee naar de leukste plekjes van de Gold Coast en de lekkerste eettentjes. Niet alleen over de Gold Coast kan ze me alle in’s en out’s vertellen ook de East Coast wordt zeker niet overgeslagen. Ik wil natuurlijk wel alles uit mijn laatste trip halen voordat ik Australië verlaat.

Alle tips zijn opgeschreven, tours zijn geboekt, koffertje is weer ingepakt, je zou zeggen klaar om te gaan! Maar voordat ik echt weer gedag zeg vieren we mijn afscheid met een weekendje Brisbane. Na weekend vol eten, dansen, weinig slaap en vooral veel alcohol is het nu echt tijd om te zeggen; ciao for now!

Liefs,