Kerstballen en champagne knallers.

Hoewel een witte kerst net zo vaak voorkomt bij mij als een kerst in de zomerzon. Mocht ik mezelf toch gelukkig prijzen dat ik dit jaar kerst in mijn bikini mocht vieren. Al was de kerst dit jaar in Nederland ook niet bepaald koud is mij verteld.
Voor sommige mensen draait kerst allemaal om de geboorte van baby Jezus. Voor mij is het meer een dure periode waar ik iedereen te vriend probeer te houden in mijn familie door de juiste cadeautjes te kopen. En wat misschien nog lastiger is om mijn eigen (haalbare) verlanglijstje op te stellen. Maar dit jaar moest het ook nog iets zijn wat ik niet hoefde uit te pakken, omdat ik er niet bij kan zijn en iets materialistisch is niet echt handig aangezien mijn koffer bijna door zijn hoefjes zakt. Na lang wikken en wegen heb ik besloten om een retourtje Whitsundays te doen. Voor de gene die het niet kennen, type maar eens in bij Google. Met een boot varen we een paar dagen op het glasheldere water met alle gemakken voorzien, goed uitgezocht al zeg ik het zelf.

Mijn kerst verder niet echt heel anders dan een andere normaal dag. De zon was heet en de lucht was strak blauw, prima dag om te paraderen in je bikini dus. Je zou denken dat Hannah en ik 24/7 samen zijn, omdat we samen reizen en wonen. Helaas is niets minder waar, door verschillende werkschema’s spenderen we onze tijd nauwelijks samen. Gelukkig is eerste kerstdag een groot ding in Australië, ze hebben trouwens ook maar 1 kerstdag, en waren we allebei vrij van werk. Onze dag bestond dan ook alleen maar uit Hannah, ik, wijn, eten, zwembad, muziek en goeie gesprekken. Ik had het niet beter kunnen wensen.

Niet dat ik echt een bucketlist heb, maar als ik er een zou hebben zou ik sowieso ‘oud en nieuw in Sydney’ erop zetten. Normaal gesproken heb ik niet zo heel veel met oud en nieuw. Maar dit is misschien wel een feestje in Sydney die ik gevierd moet hebben als ik toch in de “buurt” ben. Dus besloten Mart en ik een week van te voren om dat feestje in Sydney maar eens met eigen ogen te bekijken. Als je reist moet je een wel een beetje ‘go with the flow’ attitude hebben, al is dat een van de dingen die ik nog steeds lastig vind. Ik wil namelijk alles goed geregeld hebben voor vertrek. Omdat dit een last minute beslissing was waren de hostels al vol geboekt en de prijzen van hotels de pan uit gerezen. Ook waren de leukste evenementen al uitverkocht en waar nog kaartjes voor waren kon je 150 dollar aftikken. Redelijk veel geld allemaal als je het mij vraagt. Gelukkig kende Mart een vriend uit Hawaii die in Sydney woont waar we kunnen overnachten voor een paar dagen. Hannah vertelde ons dat er wel gratis parken zijn met zicht op de Harbour Bridge maar dat je daar al heel vroeg in de ochtend aanwezig moet zijn wil je een goed plekje kunnen vinden. Dat vroege opstaan is ondertussen geen probleem meer voor mij, maar wachten tot 12 uur ’s nachts is wel heel erg lang. Anyway, om toch die ‘go with the flow’ attitude te hebben zijn we maar vertrokken richting Sydney.


Na een rit van 10 uur rijden hebben we de auto geparkeerd, waar we gratis konden parkeren, en hebben we de trein gepakt naar de vriend van Mart.
Beide zagen we het niet echt zitten om de volgende ochtend vroeg op te staan dus hebben we rond 11 uur de trein gepakt naar de stad om daar uit te zoeken wat ons plan was. Het lijkt wel alsof half Nederland in Australië zit. Ik heb in de 5 maanden al verschillende bekende gezichten gezien. Zo kende ook Mart een meisje vanuit Nederland die een prima spot in een park had gevonden met gratis entree en waar je je eigen eten en drinken mee kan nemen. Wat misschien nog wel het allerbelangrijkste is, is het uitzicht van de Harbour Bridge.
Snel wat eten en drinken ingeslagen en richting het park gegaan. De dag vervulde zich met wederom veel eten en drinken. Ik heb dan ook voor het eerst kennisgemaakt met goon, goon is simpelweg wijn in een zak. Waar je hier al gauw voor een flesje fatsoenlijke wijn 8 euro betaald ben je voor een zak goon 7 euro kwijt en dan krijg je 4 liter. Enige nadeel is dat de katers verschrikkelijk zijn, althans dat is mij verteld. Ook is het niet echt vegan-friendly, naast de druiven als hoofdingrediënt zit er ook melk- en ei bestanddelen in. Verder ruikt, smaakt en kleurt hij als gewone wijn dus een prima budget variant.
Terwijl de avond langzaam viel werd het lange wachten beloond. Om 9 uur ’s avonds werd de eerste vuurwerkshow aangestoken voor de kinderen. Dit was al redelijk spectaculair, dat beloofd wat voor de echte show.
De laatste 3 uur wachten vlogen voorbij en toen was het moment eindelijk daar! Van alle kanten werd op het zelfde moment vuurwerk afgestoken en er leek wel geen einde aan te komen. Na een 15 minuten durende show was het dan ook afgelopen. Waar in Nederland het feest begint, was hier het feest dan ook afgelopen. Iedereen liep strompelend naar de bus om ergens anders heen te gaan, of net als ons richting huis. Een dag vol drank begint zijn tol te eisen en ik was ook wel echt moe. Voor deze avond hadden Mart en ik nog niet echt een slaapplek we hadden alleen een plan B en dat was in de auto slapen. Gelukkig konden we bij Mirthe (meisje die Mart vanuit Nederland kende) in het appartement slapen. Is uiteindelijk toch nog alles goed gekomen.

De volgende dag zijn we met een paar naar Bondi Beach gegaan. Een Nederlander had daar een Nieuwjaarsduik georganiseerd en daar moeten we als echte kaaskoppen natuurlijk aan meedoen. Nu is dit wel een beetje vals spelen omdat dit niet echt de Nederlandse temperaturen zijn maar ik dit kan ik weer afstrepen. Na 2 leuke dagen hebben we met zijn alle een afscheidsetentje gehad en met de auto terug gereden naar de vriend van Mart. De volgende dag liet ik Mart achter in Sydney en reed met een auto vol Nederlandse meisjes terug naar Melbourne.

Doordat Sydney me zo goed is bevallen denk ik er over na om mijn plannen te wijzigen en Melbourne eerder te verlaten, het is weer tijd voor wat nieuws!

Liefs,