Life in plastic, it's fantastic!

Wat gaat de tijd toch snel hier! Hoewel de dagen naar mijn idee lang duren, zit ik hier ondertussen al ruim 2 weken. Ik ben ondertussen ook al op stap geweest haha. Nog niet iedere dag maar al wel vaak genoeg dat ik al door al mijn kleren heen ben. Het is stiekem ook best vermoeiend om er iedere keer tip top uit te zien. Aangezien je hier nogal snel "underdressed" bent. En geloof het of niet ze weigeren je ook gewoon keihard als je je niet aan de kleding voorschriften voldoet. Zo stond ik dus vorige week ook voor een gesloten deur, omdat ik dus geen high heels aan had! Zo belachelijk. En daar stond ik dan, te stamelen van ja maar... De dokter zegt dat ik voorlopig geen hakken aan mag, blah blah blah. NEE, ik kwam er niet in met mijn glitter slippers. Na alle bewakers gesproken te hebben en zelfs de manager. Was het antwoord toch daar; ik moest naar huis. Ik voelde me letterlijk en figuurlijk nogal klein. Op zulke momenten mis ik toch wel mijn vertrouwde housecafe trace. Gewoon lekker met geen/ weinig makeup opstap, mijn haren in een knotje en met mijn all stars aan. Maar helaas, zo werkt dat niet in Miami. Misschien gelukkig maar ook, ik voel me dan ook iedere keer een kleine prinses. Zo word je opgehaald met een limousine en als je geluk hebt ook mee thuis gebracht. Je mag overal gratis naar binnen en er is een overvloed van wodka en champagne! Wat wil een meisje zoals ik nog meer? Daarvoor wil ik dan best wel een keer hakken voor aan doen. Ik kan ondertussen al een halve marathon lopen op die schoenen en de wereld ziet er een stuk beter uit op die hoogte.

Niet alleen ik doe mijn best om er op mijn mooist uit te zien. Ook de rest van de "locale" bevolking hier. Mijn god, er zijn grenzen hoor! Iedereen heeft er minstens 2 cupjes bij geplakt. Zelfs de etalage poppen pronken trost met een cup DD achter de ramen. Maar ook de lippen mogen niet ontbreken. Die staan allemaal zo strak dat het lijkt alsof het ieder moment kan uitscheuren. Ja, de definitie van mooi zijn is hier duidelijk voor iedereen anders.

Zelf probeer ik het liever op de natuurlijke manier. Na 2 weken op mijn luie reet te hebben gezeten en mijn enige lichaamsbeweging was van school naar de zee en weer terug naar school. Ik nam zelfs voor iedere etage de lift. Werd het toch wel tijd om actie te ondernemen en Miami zou Miami niet zijn als zelfs de sportschool een grote club was. Miami blijft me keer op keer ook maar verbazen. Met 2 zwembaden op het dak, dj voor de muziek, pedicure in huis, uber brede kerels en laten we de sporttoestellen natuurlijk niet vergeten. Ja dit zou dan mijn 2e huis moeten zijn voor de komende 6 maanden en JA hier kan ik sowieso wel mee leven.

Ik doe echt mijn best om zoveel mogelijk de posten en te vertellen. Maar tot de dag van vandaag heb ik nog niet zoveel actie ondernomen. Dus zodra ik het boeiend genoeg vind en de zin vind om te vertellen plaats ik weer een nieuwe blog :)

Liefs