Afscheid nemen bestaat niet

Ik ga wel weg, maar verlaat je niet. Heeft die Marco toch maar mooi gesproken. Ik kan dat wel zeggen als ik uit ervaring mag spreken tenminste. Na 9 maanden Amerika is nog altijd gebleken dat het gros van mijn vrienden nog steeds mijn vrienden zijn. Ik kan misschien ondertussen ook wel zeggen dat het er ook alleen maar meer zijn geworden. Dus om nog eens de stap te nemen om voor zolang weg te gaan is alleen maar kleiner geworden. De keuze was dan ook niet zo heel moeilijk toen Hannah en Moenja besloten om naar Australie te gaan. Zo gezegd, zo gedaan heb ik dan ook maar een ticket geboekt richting Australie. Maar voordat ik aan deze “zware” taak begin, beginnen we eerst met een welverdiende vakantie op Bali. 33 dagen heb ik de tijd om samen met Hannah, Moenja, Sammy en Zina tot rust te komen, rond te trekken en vooral heel veel plezier te maken in het land waar ze de beste rijsttafels maken en waar immers mijn roots liggen.

Je zou ook kunnen zeggen dat ik na al die reizen ook wat 'inpakskills' heb ontwikkeld. Maar helaas niets is minder waar, na 3x mijn koffer in en uit te hebben gepakt, ook om zeker te weten dat mijn paspoort er in zit, twijfel ik nog steeds of ik wel genoeg heb ingepakt. Gelukkig mag ik 30 kg meenemen dus aan overgewicht hoef ik me geen zorgen te maken. Scheelt weer ;)

Nu ik dit weer schrijf lees ik ondertussen weer terug waar ik 2 jaar geleden mee ben geëindigd. Stiekem moet ik wel lachen om mezelf. Maar ben vooral benieuwd naar wat ik jullie deze keer weer kan vertellen. Zo heb ik namelijk nog niet echt een bucket list opgesteld. Moet zeggen dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan. Ik wil namelijk altijd wel graag weten waar ik aan toe ben voor een komende periode (misschien toch een beetje autistisch daarin?). Maar onder het mom van 'alles eruit halen wat er in zit’ moet dat toch wel goed komen. We zeggen namelijk niet voor niets YOLO (of zeggen we dat niet meer?).

Zoals beloofd ga ik jullie ook weer op de hoogte houden van alles wat ik mee maak. Niet alleen fijn voor jullie, maar ook leuk voor mij om na bijvoorbeeld 2 jaar weer terug te lezen wat ik allemaal heb meegemaakt. Helaas blijf ik namelijk niet voor altijd jong en laat mijn geheugen me ook nog wel eens in de steek.

Mocht je het nou zo ontzettend leuk vinden om mij te volgen, wat ik opzich best kan begrijpen, dan kun je je aanmelden voor mijn blog zodat je een email krijgt als ik weer iets nieuws heb gepost! Links onderin bij “blijf op de hoogte” staat “Meld je aan voor de mailinglijst” klik daar 1x op en de rest spreekt voor zich.

Tot volgend jaar!

Liefs,

Lisa