A whole new world.

Aankomst.

Mijn eerste week zit er bijna op. Ik kan je nu al vast vertellen dat het net lijkt alsof ik al 3 weken weg ben. Maar toch is het vandaag echt een week geleden dat ik in het vliegtuig ben gestapt.

Na mijn vlucht werd ik in Bali opgehaald door Sammy en Hannah. Na Hannah een dikke knuffel te hebben gegeven leek het net alsof ik haar 2 weken geleden nog had gezien. Terwijl de laatste keer toch echt 7 maanden geleden was. We hadden daarom ook heel wat bij te kletsen en begonnen gelijk honderduit te vertellen. Onze taxichauffeur stond al klaar en we zijn gelijk doorgereden naar Uluwatu. Onderweg zijn we nog ergens gestopt om wat te eten. Omgerekend voor 1 euro had ik al een bordje bami. Hier kan ik wel aan wennen!

De taxichauffeur zette ons af in Uluwatu, waarna we een aantal hostels hebben gevraagd of er nog een kamer vrij was. Na 3x verschillende te hebben geprobeerd was het bij de laatste raak. Voor 5 euro per nacht sliepen we in een homestay. Nadat we ons hadden opgefrist zijn we een stukje gaan lopen. Zo kwamen we aan bij ‘Padang Padang’ een klein strandje waar je via een trap naar beneden ging. Het was een smalle trap door 2 grote rotsen en als je omhoog keek, groeiden de bomen over de opening. Niet alleen werden we omringd door de bomen ook waren er een aantal aapjes die ons goed in de gaten hielden. Ik ben nog altijd geen dierenvriend en met de gedachten dat ze niks zouden doen liep ik snel naar beneden.

Wauw wat een prachtig stuk strand! Als een dolle toerist schoot ik gelijk de eerste paar foto’s van het uitzicht. Na de nodige foto’s ben ik maar gelijk de zee ingedoken. Voelde me eigenlijk nog altijd niet echt super fris na zo’n lange vliegreis. Zeker niet omdat het hier ook nog eens heel erg warm is. Een deo alleen kan daar niet echt tegen op.

Nadat de zon onder ging en de vissers weer terug kwamen met hun vangst zijn we terug naar onze homestay gegaan. Onderweg hebben we nog ergens een bami gegeten en zijn we lekker optijd naar bed gegaan. Morgen weer een nieuwe dag.

Uluwatu.

Zonder ook maar enigszins last te hebben van een jetlag werd ik uitgerust wakker. We hoorde namelijk van een andere toerist dat we naar Bingin beach moesten gaan. Prachtig wit strand en een blauwe zee. Omdat we geen scooter hadden was het ongeveer 45 minuten lopen. Moet te doen zijn toch?



Via beschutte smalle wegen en zijpaadjes kwamen we uit bij het strand. Het strand van Bingin ligt aan een soort van klif. Via zelfgemaakte trappetjes konden we naar beneden. Voordat we ons handdoekje uitspreiden is het eerst tijd voor een ontbijt! Na een stukje lopen kwamen we eigenlijk per toeval uit op een raw vegan cafe. Dit is natuurlijk ideaal voor Hannah en na de kaart te hebben bekeken was iedereen om. Ik koos voor een heerlijke “green machine” smoothie en granola als ontbijt. Met uitzicht op de blauwe zee voelde ik me intens gelukkig en dit was pas de 2e dag. Na het ontbijt hebben we nog een beetje gechilld op het strand, vervolgens zijn we naar een ander strand gegaan.

Tussen de koeien liepen we over een grasveld. Waar aan de andere kant van het veld, na een kleine afdaling, een nieuw strand lag; Dreamland. Hier werden we gelijk door gegooid met; “massage?” Na al dat harde werken in Nederland zeg ik daar uiteraard geen nee tegen. Dus voor een klein uur full-body massage hebben we samen 9 euro betaald. Na de massage hebben we nog een klein drankje gedaan op het strand en zijn we terug gelopen richting ons verblijf. Onderweg kwamen we nog een lieve Indo tegen die ons achterop de scooter af wilde zetten. Dus zo gezegd zo gedaan gingen we met zijn alle op de scooter. Ik sta trouwens nergens van te kijken hoe bepakt en bezakt de scooters hier rondrijden. Niks is hier te gek. Het scheelt trouwens ook weer een stukje lopen.



Kuta.

In de ochtend hebben we weer onze spullen gepakt en zijn we terug gereden naar Kuta. Dit is het meest toeristische plekje van Bali. Via internet hebben we een hostel geboekt; bedbunkers. Als je te hard zou rijden zou je er zo voorbij rijden. Met een (steile) trap omhoog kwamen we uit bij het hostel. Dit was trouwens het moment dat ik me realiseerde dat, ondanks mijn 20 kg, mijn koffer echt te zwaar was. Helaas voor zo weinig geld per nacht kon ik niet echt verwachten dat ze mijn koffer naar de kamer zouden brengen.

De kamer bestond overigens uit 12 bedden. Jongens en meisjes door elkaar en de stapelbedden waren 3 hoog. Je kon via een zijwaartse beweging tussen de bedden manoeuvreren, ik werd er helemaal claustrofobisch van. Maar dit is wat ze backpacken noemen toch?

Na de kamer bewonderd te hebben zijn we de stad ingelopen. Sammy wilde graag haar haar laten vlechten en had een adresje gevonden waar ze dat goedkoper konden doen. Omdat het wel een aantal uur zou duren voordat haar haar klaar was met invlechten heb ik mezelf maar een manicure, pedicure en een voetmassage van een uur cadeau gedaan. Voor 12 euro was ik weer helemaal als nieuw. Na anderhalf uur was Sammy’s haar nog niet klaar en ben ik samen met Hannah Kuta gaan verkennen. De nodige foto’s waren geschoten en het was tijd om terug te gaan naar Sammy. Boys eat your heart out want Sammy ziet er prachtig uit met haar nieuwe haar. Na de lange zit zijn we wat gaan eten en uiteraard koos ik weer voor bami. Alle maaltijden die ik tot nu toe heb gehad was misschien 2x iets anders geweest dan bami. Ik vind het zo lekker dat ik me afvraag waarom ik in Nederland het niet/ nauwelijks at.

’S Avonds zijn we een drankje gaan doen bij La Favela. Dit is een hip tentje waar je buiten in een soort van jungle een drankje kan doen. De prijzen hebben ze helaas overgenomen vanuit Europa. Zo kost een wijntje 10 euro en een biertje 5 euro. Maar omdat we besparen op het eten kan dit er best wel een keer vanaf. Het is immers vakantie. De avond hebben we afgesloten met dansjes tussen dronken Australiërs en bezitterige Indo’s.



Seminyak.

Met lichtelijke nadorst hebben we redelijk goed uitgeslapen. Vandaag hadden we het plan om naar Seminyak te lopen. Lekker sportief dus. Voordat we gingen hebben we eerst gauw langs de straat ontbeten en zijn we via het strand richting Seminyak gelopen. In de brandende zon met de wind door ons haar was het best prima te doen. Tussendoor hebben we nog wat foto’s gemaakt en na anderhalf uur kwamen we aan op de bestemming. Het was eindelijk tijd voor een frisse duik in de zee. En niet te vergeten om aan onze kleur te werken, hoewel ik bij nader inzien de enige ben die aan mijn kleur moet werken. Voor het eerst voel ik me echt wit, zeker naast 2 van die bruine meisjes. Toen we eenmaal waren opgedroogd zijn we een tempel gaan bezoeken; Pura Petitenget. Je mocht deze tempel niet bezoeken zonder dat je een sarong droeg (gekleurde doek met div. Prints). Deze had ik ergens op de kop getikt nadat ik flink heb lopen afdingen. Soms lijkt het wel alsof ik weer in Marrakesch ben. Ik moet zeggen dat ik wel een goeie koper ben. In het begin had ik echt veel last van medelijden, soms ging het echt om een paar cent. Maar aanhouder wint en ondertussen heb ik minder medelijden met ze en uiteindelijk is mijn portemonnee minder snel leeg. -Terug naar de tempel-. Ik was de enige die een sarong bij me had dus om de beurt gingen we de tempel naar binnen om foto’s te maken. Gelukkig was de tempel niet zo groot dus we konden snel weer door richting de stad.

Van al dat lopen kregen we enorme trek. Zo kwamen we onderweg een vegan restaurant tegen en hier kon Hannah natuurlijk niet zomaar voorbij lopen. Ik hunkerde toch meer naar bami dus heb hier alleen een smoothie gedronken.



Het werd langzamer weer donker. Het wordt hier trouwens al rond 6 uur donker, best vroeg dus. We moesten ook nog heel de weg terug. Voor de terug weg zijn we maar door de stad gelopen. Via Legian street kwamen langs allerlei leuke winkeltjes en restaurantjes. Zo ook langs een italiaan, dus bami stond vandaag voor mij toch niet op het menu. Een pizza gaat er namelijk net zo gemakkelijk in.

Vandaag was het trouwens ook de dag dat Moenja naar Bali kwam. Rond half 12 gingen we haar ophalen en na een dikke groupshug liepen we terug naar het hostel. Na haar uit gehoord te hebben ben ik moe maar voldaan gaan slapen.



Kuta.

Tijd om een keer goed uit te rusten. Met nog een nasleep van gister was het tijd om echt op het strand te gaan liggen. Bespreken wat we de komende week willen doen en ook met Moenja had ik nog steeds genoeg bij te kletsen.

Via een jongen in het hostel hoorde we dat in Skygarden (club) iedere avond een barbecue heeft met onbeperkt drank voor 100.000 rupiah(7 euro). Daar kan je in Nederland niet eens 2 drankjes voor krijgen. Met een salade bar, verschillende groentes, vis en vlees mochten we zeker niet klagen. Er was dus voor ieder wat wils en liep zelfs nog een 2e keer terug. Ook met alcohol waren ze niet gierig. Er zat naar mijn idee ook meer wodka in dan sprite.

Om 9 uur was de barbecue afgelopen en droop iedereen langzaam af naar de dansvloer. Bij Two B hebben we een salade die ‘crazy asians’ heet. Ik snap nu wel een beetje waarom ze term hebben gebruikt. De dansvloer stond vol met springende aziaten die ritmisch probeerde mee te doen met de muziek. Misschien heb ik daar toch enkele dansmoves van geërfd.



Canggu.

Dit was alweer onze laatste dag in Kuta. Omdat we om 12 uur uit moesten checken konden we helaas niet echt uitslapen. Sammy heeft ’s middags nog de laatste aankopen gedaan en Hannah en ik hebben uitgezocht wat onze nieuwe bestemming werd. Nadat Sammy terug kwam hebben we de taxi besteld en zijn we naar Canggu gereden. Dit is rustige plek waar voornamelijk locals wonen en veel surfers neer stranden om daar te gaan surfen.

Soms is het best gezellig om samen te koken en boodschappen te doen. Met een supermarkt om de hoek moet dat geen probleem zijn. Spaghetti met kant en klare pasta saus en diepvries groente stond op het menu. Het was zo ontzettend lekker dat we er nog 3 dagen van kunnen eten. Selamat makan!



Canggu.

We zijn er nog niet helemaal uit wat we in Canggu kunnen doen zonder surfboard. Dus verkaste we weer naar het strand. Vandaag stond alweer de overheerlijke spaghetti op het menu. We hebben trouwens ook een nieuwe trip geboekt, Lombok! We blijven hier sowieso een week waarna we Zina opwachten en door naar Gili reizen.



Liefs,



Lisa